Ζακόπουλος, Νίκος

(Μεσσήνη, Μεσσηνία 1914 – 1997). Γιατρός και λογοτέχνης. Σπούδασε στην ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, της οποίας αναγορεύτηκε διδάκτορας παθολογίας. Σταδιοδρόμησε σε διάφορα νοσοκομεία και στο ΙΚΑ μέχρι το 1955, οπότε λειτούργησε ιδιωτικό ιατρείο. Έλαβε μέρος στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο (1940-41) ως έφεδρος ανθυπίατρος και στην Εθνική Αντίσταση της περιόδου 1941-44. Μετά τον πόλεμο διώχθηκε με εξορίες και φυλακίσεις (1945-54) για τις ιδεολογικές του πεποιθήσεις. Παράλληλα με την άσκηση του ιατρικού λειτουργήματος, ασχολήθηκε και με τη λογοτεχνία. Έγραψε ιατρικά έργα σε εκλαϊκευμένη μορφή, μυθιστορήματα και θεατρικά. Έργα του παρουσιάστηκαν στο Εθνικό Θέατρο και σε άλλες κρατικές και ελεύθερες σκηνές. Διετέλεσε γενικός γραμματέας του Άρματος Θέσπιδας και του Εθνικού Θεάτρου, πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων, της Ελληνικής Εταιρείας Ιατρών Λογοτεχνών κ.ά. Έγραψε τα επιστημονικά έργα Συμβολή εις την μελέτην των στρεπτοτριχιάσεων (1944), Η νοβοκαΐνη και η θεραπευτική της αξία (1953), Πορτραίτα υγείας (1957), Ιατρικά κοινωνικά θέματα (1958), Η ατομική καθαριότητα, η υγεία και η ζωή (1959), Ο γιατρός της οικογένειας (1962), Σύμβουλος σεξουαλικών σχέσεων (1965), Η δημόσια υγεία στην Ελλάδα (1965), Sex λεξικόν (1970), Ο γιατρός στο σπίτι σας (1980, 5 τόμοι). Τα λογοτεχνικά του έργα είναι: Το οδοιπορικό ενός Ι.Χ. (1962), Διέξοδος (1969), Διάλογος (1971), Διηγήματα (1972), Με γυμνό πρόσωπο (1975), Ο αυτόματος (1977), Ο σημερινός κόσμος (1977), Ο ένας και ο άλλος (1979), Εμείς (1982), Μια παράξενη πόρνη (1983), Ώρα πλην δύο (-2) (1987), Ο αυριανός κόσμος (1991). Τιμήθηκε με το μετάλλιο Εξαιρέτων πράξεων, το βραβείο Ακαδημίας Αθηνών (1981), το Α’ Βραβείο Κρατικού διαγωνισμού θεάτρου, τον Α’ έπαινο κατά τα έτη 1966, 1968, 1969, 1970 κ.ά.